(Adjective) pierwszorzędny, znakomity, doskonały, niebywały; lingwistyka najwyższy, w stopniu najwyższym;
(Noun) superlatyw, same superlatywy; znakomitość; stopień najwyższy;
superlatives - (Noun) wyrazy najwyższego uznania, superlatywy;
the superlative - lingwistyka stopień najwyższy;
the superlative - lingwistyka stopień najwyższy;
n U (gram) stopień najwyższy
a review full of ~s recenzja pełna najwyższych pochwał.adj~
1. (excellent) doskonały, znakomity.
2. (gram) w stopniu najwyższym.
najlepszy, największy, (gram.) stopień najwyższy
doskonały
znakomity
adj nieprześcigniony, najlepszy
s przen. wyraz najwyższego uznania
NAJWYŻSZY STOPIEŃ
SUPERLATYW [GRAM.]
1. (the superlative form of an adjective or adverb
"`fastest' is the superlative of the adjective `fast'"
"`least famous' is the superlative degree of the adjective `famous'"
"`most surely' is the superlative of the adverb `surely'")
stopień najwyższy
synonim: superlative degree
2. (an exaggerated expression (usually of praise)
"the critics lavished superlatives on it")
superlatyw: :
najprzedniejszy
najwyższy
nieprześcigniony
wspaniały
Przykłady użycia
Przykłady dopasowywane są do haseł w zautomatyzowany sposób - nie gwarantujemy ich poprawności.
Grossman's Arabic is almost as fluent as his superlative English, but it is harder and harder to maintain links with Palestinian friends, let alone to travel there.
It shouldn't be awful. It... it should be astonishing or superlative.
Nie powinien być okropny, tylko zdumiewający... albo wręcz cudowny.